“Zijn we er toch ingetuind…., zijn we er toch ingetuind!”

muller-1974Gelukt!

Eindelijk heb je het voor elkaar. Je hebt een vergadering weten te plannen met het project team dat je voorstel zal gaan beoordelen. Een mooie mogelijkheid om aan de relatie te bouwen en uit te diepen wat er met bepaalde zaken wordt bedoeld in het document dat de eisen en wensen van het te organiseren event beschrijft. Na anderhalf uur kom je tevreden naar buiten. Op al je vragen heb je bevestigende dan/wel ontkennende antwoorden gekregen en je denkt nu te weten in welke richting je het moet zoeken om een succesvol bid book te schrijven

Onverwachte teleurstelling

Terug op kantoor wijd je je vol goede moed aan de voltooiing van je voorstel. Je neemt alle informatie mee uit de vergadering die je hebt gehad, zodat je zo goed mogelijk aansluit bij de antwoorden die je hebt gehad. Net voor de deadline lever je het bid book in en wacht vervolgens in spanning af. Enige weken gaan voorbij alvorens de shortlist wordt aangekondigd…

Helaas: blijk je de eerste ronde niet eens door te zijn gekomen. Nog voor het echte spel op de wagen is, ben je al afgevallen als kandidaat. Wat is er in hemelsnaam misgegaan? Hoe zorg je ervoor dat je wel op het spoor komt van de echte “pijn”, vind je wel uit wat de mensen echt belangrijk vinden of waar ze uiteindelijk het grootste belang aan hechten bij de beoordeling van de diverse kandidaatsteden. En plaats je je uiteindelijk wel op de shortlist, waardoor je je naar de volgende fase van het bid proces kunt begeven.

De echte waarde uitvinden

Het blijkt maar al te vaak dat zo’n uniek moment met de “klant” onvoldoende wordt voorbereid en dat er in de bespreking niet goed wordt doorgevraagd. De vragen die worden gesteld zijn suggestief of te weinig uitnodigend, waardoor er nietszeggende of voor de hand liggende antwoorden worden gegeven. Met de juiste voorbereiding en een goed doordachte gesprekstechniek voorkom je dat je in je eigen opgezette val tuint van bevestiging van je vooroordelen. Want het zou toch zonde zijn als je -net als in 1974, toen Herman Kuiphof tijdens de WK finale bij de 2-1 van Gerd Müller de bovenstaande legendarische woorden sprak- niet de hoofdprijs pakt, terwijl je op weg naar de finale wel aan de wereld hebt laten zien dat je de beste bent.

Wil jij ook niet in bekende valkuilen stappen tijdens een bidproces: download dan de checklist of neem contact op.

About the author: Richard_Admi